Po południowej stronie agory północnej widać pozostałości buleuterionu, który jak głosi inskrypcja, miał powstać w połowie II w. p.n.e. Wchodziło się do niego przez bramę, którą flankowały doryckie kolumny. Również portyki otaczające dziedziniec z trzech stron były wsparte takimi kolumnami. Z dziedzińca wkraczało się do krytej dachem sali posiedzeń, mieszczącej ok. 1300 osób.

Podążając na północ ulicą zwaną świętą drogą (tędy szła procesja do świątyni Apollina w Didymie), pomiędzy agorą a jońską.stoo, dojdziemy do bramy, przez którą wchodziło się na teren lwiego portu. Zaraz za bramą, po lewej stronie, znajdują się pozostałości tzw. portowej stoa. Wzniesiono ją w czasach rzymskich, była długa na 150 m, a dorycka kolumnada liczyła 75 kolumn. Hala była centrum handlowym miasta, znajdowało się tutaj mnóstwo przylegających do niej sklepów. Idąc dalej prosto, miniemy ruiny rzymskiej łaźni z I w. p.n.e. i dojdziemy do dwóch posągów lwów, którym port zawdzięcza nazwę. Stały one na nabrzeżu, służąc jako talizman i demonstracja potęgi miasta.

Wracamy do centrum miasta. Po zachodniej stronie portowej stoa znajdują się resztki wspaniałego niegdyś pomnika, postawionego na pamiątkę zwycięstwa Augusta nad Markiem Antoniuszem i Kleopatrą pod Akcjum w 31 r. p.n.e. Do dzisiaj zachował się świetny relief umieszczony na fryzie struktury, przedstawiający mitycznych trytonów (pierwotnie półczłowiek-pół-ryba, późnej ciała wężowo-końsko-ludzkie). Podążając na południe ok. 200 m, dojdziemy do tzw. południowej agory będącej cywilno-administracyjnym centrum miasta. Mierzyła ok. 200×165 m, ze wszystkich stron była otoczona doryckiini halami, a dwa wejścia, w postaci propylonów, wbudowane były w północną i zachodnią stoa. Agora jest datowana na II w. p.n.e.

Jeszcze dalej na południe stoi zabytek z czasów seldżuckich – meczet llyas Bey Camii, wzniesiony w 1404 r. z rozkazu emira z dynastii Mentese, llyas Beya. Meczet łączy w sobie wiele elementów pochodzących z antycznego miasta. Jego ceglana kopuła, będąca sklepieniem sali modlitewnej, ma średnicę 15 m. Kompleks (kulliye) składał się z medresy i hamamu. Dzisiaj nie jest już użytkowany, ponieważ wioska Balat przesunęła się z czasem bardziej na południe.

Na zachód od południowej agory napotkamy dobrze zachowane ruiny łaźni Faustyny. Swą nazwę wzięły od imienia małżonki cesarza Marka Aureliusza i są datowane na okres jego panowania, czyli na 2. poł. II w. Palestra łaźni otoczona była koryncką kolumnadą i ozdobiona wieloma posągami, z których na miejscu zachowały się lew i bóg rzeki Meander; reszta rzeźb znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Stambule.

Na zachód od łaźni, po drugiej stronie asfaltowej drogi, widać ruiny stadionu i zachodniej agory. Stadion jest datowany na połowę II w. p.n.e. (przebudowany w III stuleciu). Jego długość wynosi ok. 190 m, a szerokość 30 m. Mieścił 15 tys. widzów. Z agory nie pozostało dużo, a przynajmniej niewiele jeszcze odkryto. Na jej terenie znajduje się dzisiaj osmański cmentarz.

Po wyjściu z powrotem na drogę nie cofajmy się w lewo do kas, tylko skierujmy w prawo (tędy będzie bliżej do głównej drogi). Po drodze możemy wstąpić (jeśli zakończono już remont) do niewielkiego muzeum, czynnego w godz. 8.30- 17.30 (z godzinną przerwą w południe), wstęp: 1 USD, studenci: 0,4 USD. Obejrzymy tu niezbyt poruszający wyobraźnię zbiór z okolicznych wykopalisk. Najciekawsze są sarkofagi i antyczna ceramika.