Sinop

Sinop to bardzo przyjemne, spokojne, ok. 30-tysięczne miasteczko, malowniczo położone nad piękną zatoką. Część miasta okalają starożytne mury schodzące niekiedy wprost do morza. Wprawdzie Sinop nie leży na żadnym ważnym szlaku turystycznym, to jednak ostatnio obserwuje się znaczny wzrost liczby obcokrajowców podczas sezonu, ponieważ miasteczko doceniane jest przez nich jako oaza spokoju w porównaniu z gwarnym Samsunem czy nawet Trabzonem.

Turyści, którzy pragną spokojnego wypoczynku nad wybrzeżem Morza Czarnego, coraz częściej wybierają właśnie Sinop, skutecznie konkurujący z położoną bliżej Stambułu Amasrą.

Historia

Archeologiczne znaleziska dowiodły istnienia w okolicy Sinopu ponad 30 prehistorycznych osad, z których najwcześniejszą datuje się na 4500 lat p.n.e. Sam Sinop został założony przez greckich kolonistów z Miletu w VII w. p.n.e. i niektórzy naukowcy twierdzą, że mogło to być najstarsze greckie miasto na wybrzeżu Morza Czarnego. Z kolei Sinop powołał do życia kilka innych kolonii nad tym morzem, m in. Samsun czy Trabzon, które płaciły mu trybut. Wkrótce Synopa (nazwa spolszczona) stała się jednym z najważniejszych ośrodków handlowych w regionie kontrolującym inne kolonie nad Morzem Czarnym (również te na Krymie). Utrzymała niepodległość do 183 r. p.n.e., kiedy to zagarnął je król Pontu Famaces I. Ponieważ położenie Synopy było bardzo dogodne, wkrótce osiągnęła rangę stolicy państwa pontyjskiego (przeniesiono tu stolicę z Amasyi). Najbardziej znany pontyjski król Mitrydates VI Eupator urodził się właśnie tutaj, a jego wojna z Rzymem doprowadziła do zniszczenia miasta przez rzymską armię pod wodzą Lukullusa (70 p.n.e.) i na nic zdały się wybudowane przezeń wcześniej potężne fortyfikacje. Odbudowana Synopa przez następne cztery stulecia należała do imperium rzymskiego i pomyślnie się w jego ramach rozwijała, posiadając szczęśliwie status wolnego miasta. W czasach bizantyńskich był to ważny ośrodek pośredniczący w handlu pomiędzy Krymem a Azją Mniejszą. Po przejęciu Konstantynopola przez krzyżowców (1204) Manuel I Komnen opanował miasto, ale niedługo cieszył się nową posiadłością, ponieważ po 10 latach przybyli tutaj Seldżucy, zdobywając Synopę (1265). W następnych latach cesarze królestwa Trapezuntu próbowali ją w przymierzu z genueńskimi kupcami odbić, ale ich wysiłki spełzły na niczym. Od połowy XIV w. w Synopie rządzili emirowie z Kastamonu, których w 1391 r. pokonał Bejazyd I Błyskawica. Wtedy przenieśli oni stolicę z Kastamonu właśnie do Synopy i utrzymali się tu aż do 1461 r., czyli do zdobycia miasta i rozbicia emiratu Kastamonu przez Mehmeda II. Odtąd miasto znajdowało się w rękach Osmanów. Z ciekawszych epizodów warto zwrócić uwagę na fakt splądrowania miasta przez Kozaków w 1. poł. XVII w. oraz na niespodziewany atak Rosjan w 1853 r., który rozpoczął wojnę krymską.

W starożytnej Synopie urodził się słynny filozof grecki Diogenes (ok. 413 – 323 p.n.e.), głoszący naukę wyrzeczenia się wszelkich dóbr materialnych i życia zgodnego z naturą. Zasłynął m.in. z tego, iż mieszkał w beczce, oraz z odpowiedzi, jakiej udzielił Aleksandrowi Wielkiemu na pytanie, czego sobie życzy. Rzekł wówczas bez ogródek, by pytający odsłonił mu słońce, ponieważ on niczego więcej nie potrzebuje.

Miejsca, które warto zobaczyć

W Sinopie obejrzeć można wspaniałe fortyfikacje oraz starożytne miny w postaci świątyni Serapisa, a także kilka zabytków z czasów tureckich. Nie powinno to zająć więcej niż pół dnia. W przerwach możemy kąpać się w morzu i korzystać ze słońca na pobliskich plażach.

Sinop Muzesi (Muzeum Sinopu) czynne jest codziennie (prócz poniedziałków) w godz. 8.00 – 17.00, wstęp: 0,7 USD, studenci: 0,35 USD. (Było wprawdzie zamknięte w trakcie pisania przewodnika, ale być może latem 2003 r. będzie już otwarte; kustosz narzeka na brak funduszy remontowych). Usytuowane na tyłach ratusza, nieopodal głównego placu, muzeum zgromadziło ciekawe eksponaty z czasów hetyckich (wazy itp.), greckich i rzymskich (ceramika i szkło). Interesujące są prawosławne ikony z XVIII i XIX stulecia. Na terenie muzeum znajdują się antyczne ruiny w postaci fundamentów i kilku kolumn świątyni Serapisa, powstałej prawdopodobnie w II w. p.n.e. Wybudowano ją na planie prostokąta (9x 15 m) z ołtarzem po wschodniej stronie. Na jej terenie znaleziono kultowe posągi Serapisa (bóg grecko-egipski, którego kult rozpowszechnił się w Egipcie za panowania Ptolemeuszy, a później dotarł do Grecji), Izydy, Dionizosa, Heraklesa i Persefony, a także ceramikę i elementy architektoniczne.