Alanya

Miasto powstało w IV w. p.n.e. jako Coracesium, na granicy Pamfilii na zachodzie i Cylicji na wschodzie. Przez długi czas był to ośrodek o niewielkim znaczeniu w tej części Morza Śródziemnego. Często swe bazy zakładali tu piraci, działający na wybrzeżach Cylicji i Pamfilii. Na początku II w. p.n.e. miasto odparło Antiocha III, władcę Syrii. Nieco później jeden z wodzów korsarzy (niejaki Diodor Tryfon) stał się na tyle potężny, iż zamarzył mu się syryjski tron, ale król Antioch VII wybił mu to z głowy. Chęć objęcia tronu syryjskiego zrodziła się na podstawie oceny ówczesnej sytuacji państwa Seleucydów, które chyliło się ku upadkowi. W każdym razie Coracesium przestało być siedliskiem różnego rodzaju maruderów w postaci piratów czy innych zbójów w 2. poł. I w. p.n.e. Wtedy to najpierw w 78 r. p.n.e. rozprawiono się z rządzącym wybrzeżami wschodniej Licji Zeniketesem (oblegano go w Olimpos), a następnie wódz rzymski Gnejusz Pompejusz w trakcie specjalnej wyprawy w 67 r. p.n.e. oczyścił zupełnie morza Cylicji i Pamfilii z niechcianych korsarzy. Ponoć największa bitwa morska tej kampanii miała miejsce właśnie w okolicach Coracesium i padło tu ponoć ponad 10 tys. piratów. Marek Antoniusz przekazał miasto Kleopatrze, która miała wycinać okoliczne lasy cedrowe i eksportować drewno do Egiptu, aby tam budować flotę.

Nic nie wiadomo o dziejach miasta w czasach bizantyńskich oprócz tego, że nazywało się Kalonoros, a po łacinie Scandelore. W 1191 r., w czasie III krucjaty, przebywał tu w drodze na wschód Ryszard Lwie Serce oraz Filip II, o czym wzmiankują kronikarze wyprawy. Kalonoros leżało wg nich na granicy bizantyńskiej jeszcze Pamfilii i już armeńskiej Cylicji. Wówczas miasto należało do Bizancjum, ale po kilku latach przypadło już Armenii. Niedługo cieszyli się władcy tego państwa posiadaniem Kalonoros, ponieważ w 1221 r. poddać się musieli Turkom seldżuckim z sułtanatu Rum pod wodzą Alaeddina Keykobada I (1219 – 37). On to wybudował wspaniałą twierdzę na cyplu (wcześniej stały tu nieznaczne obwarowania) i stocznię, a miasto nazwał swoim imieniem – Alaiye, czyniąc je swoją siedzibą na czas zimowy (w stolicy Konyi było mu o tej porze roku zbyt zimno). Na początku XIV w., wraz z upadkiem sułtanatu Rum, miasto dostało się pod władanie Turkmenów z księstwa Karaman. Emirowie Karamanu utrzymali Alaiye do końca XV w., czyli do czasu przybycia na te tereny Osmanów pod wodzą wielkiego wezyra Ahmeda Pasy, służącego Mehmedowi Zdobywcy. Niektórzy twierdzą, że już wtedy miasto nazywano Alanyą, a inni, że dopiero od czasów Ataturka.

Noclegi

Większość hoteli dla turystów indywidualnych skupia się przy Iskele Cad. i Damaltas Cad. Znaleźć tu można zarówno te bardziej luksusowe, jak i relatywnie tanie. Warto wiedzieć, że w tak komercyjnym ośrodku jak Alanya nie napotkamy hotelików kategorii „dla mało wymagających”.

Gastronomia

Mnóstwo lokali zgromadzonych jest w dzielnicy handlowej na północ i północny zachód od Iskele Cad. Każdy znajdzie tam coś dla siebie, a oszczędni powinni poszukać knajpek przy Damlatas Cad. Można też zdecydować się na wyżywienie we własnym zakresie, ponieważ w Alanyi restauracje czy nawet lokanty (a tych z prawdziwego zdarzenia jest mało) są po prostu drogie. Przy Iskele Cad. są dwa tańsze sklepy spożywcze, a przy Ataturk Cad. usytuowany jest supermarket Migros. Po północnej stronie tej ulicy, mniej więcej na wysokości Hukiimet Cad., znajduje się targ spożywczy.

Łaźnie

Nastawioną wyłącznie na turystów łaźnią jest Grand Alanya Turkish Bath (Damlatas Cad ), gdzie za komplet zapłacimy 20 USD. To nowoczesna łaźnia, w której nie kładzie się dużego nacisku na tradycję. Można też się wybrać do Beylerli Hamatni (Hurriyet Meydani, nieopodal meczetu Kuyularonu), gdzie kąpiel kosztuje 6 USD, a komplet 17 USD.